រឿងកូរសមុទ្ទទឹកដោះ

រឿងកូរសមុទ្ទទឹកដោះ







រឿងកូរសមុទ្ទទឹកដោះ

កាលដើមឡើយ ពួកទេវនិងពួកយក្ស គឺជាសត្រូវនឹងគ្នាចំពោះការដណ្តើមវត្ថុទិព្វ និងដែនដីទាំងឡាយលើលោក ហើយបានបង្កើតសង្គ្រាមជាច្រើនលើកច្រើនសាផងដែរ។ក្រោយពីមហាសមុទ្រទឹកដោះ បង្កើតឡើង គឺជាកន្លែងដែលពោពេញដោយវត្ថុទិព្វ សូម្បីតែទឹកសមុទ្រទឹកដោះក៏អាចផ្តល់រាង្គកាយក្មេងជាងមុនផងដែរ ដែលជាហេតុនាំឱ្យពពួកទេវៈ និងយក្សចង់បានទឹកអម្រឹតដែលធ្វើឱ្យមានជីវិតអមតៈ ស្ថិតនៅបាតមហាសមុទ្រទឹកដោះនោះ។
នៅថ្ងៃមួយព្រះវិស្ណុបានអនុញ្ញាតិឱ្យពពួកទេវៈ និងពពួកយក្សសហការគ្នាធ្វើការកូរសមុទ្រទឹកដោះដើម្បីយកវត្ថុទិព្វ ជាពិសេស ទឹកអម្រិត។ព្រឹត្តិការណ៍កូរសមុទ្រទឹកដោះបានចាប់ផ្តើម ដោយយកភ្នំមេរុជាសសរសម្រាប់កូរ យកនាគអនន្តៈ(សេសៈ)ជាខ្សែសម្រាប់ទាញ ពាក់កណ្តាលខ្លួនទៅក្បាល ពពួកយក្សជាអ្នកកាន់ ពាក់កណ្តាលខ្លួនទៅកន្ទុយ ពពួកទេវៈជាអ្នកកាន់ យកអវតាទី២ព្រះវិស្ណុឈ្មោះ កូម៌ៈ(សត្វអណ្តើក)ជាកំណល់សម្រាប់ទម្រភ្នំមេរុឱ្យមានលំនឹងនិងព្រះវិស្ណុជាប្រធានត្រួតពិនិត្យក្នុងការកូរសមុទ្រទឹកដោះ។ការកូរមហាសមុទ្រទឹកដោះត្រូវចំណាយពេល១០០០ឆ្នាំទិព្វ។វត្ថុទី១ផុសចេញមកគឺផ្កាបណជាតិ នៅពេលផ្កានេះចេញភ្លាមព្រះព្រហ្មបានមកសុំផ្កានេះពីព្រះវិស្ណុ យកទៅដាំនៅឋានព្រហ្មលោក ព្រោះឋានព្រហ្មលោកពុំមានផ្កាទិព្វបែបនឹង សោះ ដោយក្លឹនក្រអប់របស់ផ្កាបណជាតិប្រៀបដូចទទូលបានកម្លាំង ១០០០ឆ្នាំទិព្វ។ហើយព្រះព្រហ្មសន្យាថានៅពេល១ឆ្នាំឋានត្រៃត្រឹង្ស ផ្កានេះរីកម្តង ព្រះអង្គនឹងបេះមកឋានត្រៃត្រឹង្សដើម្បីផ្តល់ថាមពលទិព្វដល់ពពួលអទិទេព ព្រះវិស្ណុក៏អារាធនាថ្វាយផ្កាបណជាតិដល់ព្រះព្រហ្ម។វត្ថុទី២ក៏ផុសមកបន្ត គឺដំរីក្បាល៣ឈ្មោះឰរាវ័ន ដំរីនេះកើតចេញភ្លាម ព្រះឥន្ធ បានសុំសត្វនេះធ្វើជាយាននេះជំនះរបស់ព្រះអង្គដោយព្រះឥន្ធមានបន្ទូលថាព្រះអង្គមានតែសត្វសេះស សេះក្រហមដែលមិនសមនឹងកិត្តិនាមព្រះអង្គសម្រាប់ជិះត្រួតត្រាពលអទិទេព និងធ្វើចម្បាំងជាមួយពពួកអសុរផងដែរ។ពេលនោះព្រះវិស្ណុក៏អារាធនាពរ ប្រទានដំរីឰរាវ័នដល់ព្រះឥន្ធ។ការកូរតែកូររហូតវត្ថុទី៣ចេញមកគឺជាទេពធីតាមួយអង្គដែលមានរូបឆោមស្អាត និងនៅលើព្រះហស្ថព្រះទេពធីតាមានផ្កាឈូក១០០០ទង ទើបពពួកទេវៈនិងពពួកយក្សឱ្យព្រះនាមព្រះទេពធីតាថា បទុមមន្ទាកិណី(មទុមគឺជាផ្កាឈូក មន្ទាកិណីគឺជាផ្កាក្រពុំ) ។ទេពធិតានេះកើតឡើងពេលណាមានចិត្តលើព្រះវិស្ណុ ហើយព្រះវិស្ណុក៏ស្រលាញ់ព្រះទេពធីតាខ្លាំងណាស់ដែរ។ពេលនោះពិធីមង្គលការព្រះវិស្ណុ និងព្រះនាង បទុមមន្ទាកិណី នៅពេលកូរសមុទ្រទឹកដោះតែម្តងនៅ។តែនៅពេលនៅពេលផ្សំដំណេកពពួកទេវៈ និងយក្សបានសុំព្រះអង្គកុំទាន់ផ្សំដំណេកព្រោះព្រះអង្គត្រូវត្រួតពិនិត្យការកូរមហាសមុទ្រទឹកដោះបន្តទៀតរហូតដល់ចប់សព្វគ្រប់។ព្រះវិស្ណុក៏យល់ព្រមដោយព្រះអង្គបានកសាងប្រាសាទទិព្វឈ្មោះមហាប្រាសាទវៃកដ្ឋសម្រាប់ព្រះនាងបទុមមន្ទាកិណីគងប្រថាប់ និងបានធ្វើពិធីស្រង់ទឹកឱ្យព្រះនាងដោយប្រើដំរីឰរាវ័ន ដងទឹកសមុទ្រទឹកដោះស្រោចស្របលើរាង្គកាយព្រះនាងបទុមមន្ទាកិណី ហើយព្រះវិស្ណុបានប្រទាន នាមថ្មីដល់ព្រះនាងថា ព្រះនាងស្រ៊ីលក្ស្មី(ស្រ៊ីមានន័យថាសិរីសួស្តី សុភមង្គល ឯលក្ស្មី គឺជាភោគសម្បត្តិ)។ការកូរជិតដល់បាតសមុទ្រវត្ថុទី៥បានកើតឡើង ជាសត្វសេះក្បាល៥ដែលមានឈ្មោះថាឧច្ច័យស្វរៈ សេះនេះកើតឡើងពេលណាគឺពោពេញដោយអំណាចទាំង៥គឺ អំណាចបង្កើតលោក អំណាចរំលាយលោក អំណាចការពារលោក អំណាចផ្តុំព្រលឹង និងអំណាចព្រហ្មចារីលោក។អំណាចទាំង៥នេះគឺជាអំណាចដ៏ខ្លាំងដែលមិនមានយក្សណាឬទេវៈណាឈ្នះឡើយទើបសេះនេះមិនមាននរណាប្រើប្រាស់បានឡើយ។ការកូរក៏បន្តរហូតដល់បាតសមុទ្រទឹកដោះ ក៏ចេញវត្ថុ២ទន្ទឹមគ្នា ទី៦ អប្សរាម៉ូហេនី ជាអប្សរាដែលមានអំពរពណ៌សដូចជាព្រះព្រហ្ម និងមានពពួកអប្សរាជាច្រើនទៀតបានផុសឡើងពេញសមុទ្រទឹកដោះ។ទី៧ គឺទឹកអម្រឹត ពេលទឹកអម្រឹតចេញមក មិនបានចេញនៅខាងទេវៈឡើយ វាបានចេញនៅខាងពពួកយក្ស។ពេលនោះយក្សរាហ៊ូអសុរិនដែលតែងតែចាំមើលការកូរសមុទ្រទឹកដោះនោះបានលូចក្បង់ទឹកអម្រឹតផឹក ព្រះអាទិត្យ និងព្រះច័ន្ទ បានទូលប្រាប់ព្រះវិស្ណុ ព្រះវិស្ណុខ្ញាល់យ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏បានចោលកងចក្រទៅចំរាហ៊ូអសុរិន តែដោយភាពអមតៈនៃទឹកអម្រឹតបានជ្រាបដល់ក្បាល ដៃ និងដើមទ្រូង ពេលកងចក្ររបស់ព្រះវិស្ណុបានកម្ទិចតែពាក់កណ្តាលខ្លួនចុះក្រោមតែប៉ុណ្ណោះ។យក្សរាហ៊ូអសុរិនខឹងនឹងព្រះអាទិត្យ និងព្រះច័ន្ទយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានចង្អុលមុខព្រះអាទិត្យនិងព្រះច័ន្ទហើយនិយាយថា”យើងធំស្មើនឹងមួយចំហៀងមេឃ យើងចង់ចាប់ឯង បើយើងជួបឯងពេលយប់យើងនឹងលេបពេលយប់(ច័ន្ទគ្រាស) បើយើងជួបឯងពេលថ្ងៃយើងនឹងលេបឯងពេលថ្ងៃ(សូរ្យគ្រាស)”។នៅខណៈពេលទឹកអម្រឹតនៅលើដៃពពួកយក្ស ព្រះវិស្ណុក៏បានប្រែក្រឡាខ្លួនជាព្រះពាយទៅដណ្តើមទឹកអម្រឹតពីដៃពពួកយក្សអស់ និងយកទឹកអម្រឹតទៅដាក់លើដៃពពួកទេវៈវិញ ។ពពួកយក្សខឹងខ្លាំងណាស់ក៏បង្កើតសង្គ្រាមនៅលើមហាសមុទ្រទឹកដោះតែត្រូវនាគរាជអនន្តៈ(សេសៈ)និងស្តេចស្វាវៃរីស្យាកាទិ បានវាយពពួកយក្សចូលក្រោមភ្នំមេរុអស់។

ក្រោយពីព្រឹត្តិការណ៍បានបញ្ចប់មកសង្គ្រាមពាក្យសម្តីក៏បានកើតឡើងរវាងពួកអទិទេព។ព្រះវិស្ណុបានធ្វើការសុំអប្សរាម៉ូហេនីទៅឋានព្រហ្មលោក ដោយឱ្យនាងមានភារកិច្ចចាំកាច់ផ្កាបណជាតិពីឋានព្រហ្មលោកយកមកឋានត្រៃត្រឹង្ស ដែលមានរយៈពេល១ឆ្នាំទិព្វ។ពេលកាចផ្កានោះមកហើយនឹងយកមកឱ្យអប្សរាទាំងអស់រាំថ្វាយថាមពលទិព្វដល់ពពួកទេវៈទាំងឡាយ។ព្រះវិស្ណុអារាធនាថ្វាយព្រះព្រហ្ម។ចំណែកស្តេចយមរាជ បានធ្វើការសុំអប្សរាមួយចំនួនតូចទៅឋាននរក។ចំពោះការសុំរបស់ស្តេចយមបាល ព្រះឥន្ធប្រកែកយ៉ាងខ្លាំងដោយព្រះឥន្ធនិយាយថា”ឋាននរកងងឹតណាស់មើលអ្វីមិនឃើញទេ បើយកអប្សរាទៅនាំតែបាត់បង់សោភ័ណតែប៉ុណ្ណោះ” តែស្តេចយមរាជនិយាយទៅកាន់ព្រះឥន្ធថា”ព្រះឥន្ធភ្លេចហើយថានៅឯឋាននរកមានវាំងដែលព្រះសីវៈរាំស្ថាបត្យកម្មដោយដាំសុទ្ធតែត្បូងពេជ្យចម្រុះពណ៌ ដែលមានពន្លឺភ្លឺអស្ចារ្យ ភ្លឺទាំងយប់ភ្លឺទាំងថ្ងៃ វាំងនោះមានឈ្មោះថាសម័យមុនី បើប្រៀបធៀបនឹងវាំងរបស់ព្រះឥន្ធគឺស្អាតជាងទ្វេដង”។ព្រះវិស្ណុក៏បានយល់ព្រម ចែកអប្សរាមួយចំនួនទៅស្តេចយមរាជ តែព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថារាល់ពេល១ឆ្នាំឋានត្រៃត្រឹង្សម្តងត្រូវនាំពពួកអប្សរាទាំងអស់រួមទាំងអប្សរាម៉ូហេនីផង មកឋានត្រៃត្រឹង្សក្នុងរាជវាំងវៃជយន្តៈមុខបល្ល័ង្កភិមានអាកាសរបស់ព្រះឥន្ធ ដើម្បីរាំជាមួយផ្កាបណជាតិ ផ្តល់ថាមពលទិព្វ។